1. Op zoek naar verbetering

Discriminatie op de arbeidsmarkt blijft een hardnekkig probleem. Niet alleen belemmert het mensen om in hun levensonderhoud te voorzien, zich te ontwikkelen en een bijdrage te leveren aan organisaties en de maatschappij, het zorgt er ook voor dat werkgevers talentvolle en productieve werknemers mislopen. Iedereen – van kandidaat tot werkgever – heeft daarom belang bij een arbeidsmarkt waar eerlijkheid en gelijke kansen centraal staan.

arbeidsmarkt

De eerste wetgeving om discriminatie tegen te gaan komt uit 1980. De ‘Wet gelijke behandeling van mannen en vrouwen bij de arbeid’ was de eerste wet die poogde om de ongelijke behandeling van vrouwen op de arbeidsmarkt aan te pakken. Toen werd ook de voorloper opgericht van de latere Commissie Gelijke Behandeling (CGB), in 2012 opgegaan in het College voor de Rechten van de Mens (hierna: het College). De CGB moest toezien op gelijke behandeling, onder andere in het werving- en selectieproces.

Gelijkebehandelingswetgeving

verboden

In 1994 volgde de Algemene wet gelijke behandeling waarin ook ongelijke behandeling op grond van godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, nationaliteit, hetero- of homoseksuele gerichtheid of burgerlijke staat werden verboden. In 2003 kwam daar de Wet gelijke behandeling op grond van handicap/chronische ziekte bij en tot slot in 2004 de Wet gelijke behandeling op grond van leeftijd bij de arbeid. In al deze wetten werd discriminatie met de daarin opgenomen persoonskenmerken verboden en kon de CGB, en later het College, naast de rechter oordelen geven over de vraag of een situatie discriminatie opleverde.