U bent hier

5.3 Diagnostiek van beroepsziekten

Dit artikel is eerder verschenen als Themadossier Arbo Rendement
Publicatiedatum: september 2021

categorieën

De diagnostiek van beroepsziekten is vaak niet eenvoudig. Nadat er een vermoeden is ontstaan van een verband tussen een ziekte en blootstelling in het werk moet er eerst een goede vaststelling komen van die blootstelling, bij voorkeur (semi-)kwantitatief. De volgende blootstellingscategorieën of risicofactoren kunnen worden onderscheiden:

  • chemische factoren;
  • fysische factoren (zoals geluid, trillingen, straling);
  • biologische factoren;
  • ergonomische factoren (fysieke belasting);
  • psychosociale factoren;
  • veiligheidsrisico’s.

De mogelijkheid om een blootstelling te meten, verschilt. Geluid is kwantitatief nauwkeurig te meten, maar voor psychosociale factoren is dit veel lastiger.

Zes stappen

causale 
verband

relatie met werk

verklaring

conclusie

Vervolgens moet het causale verband (oorzaak en gevolg) tussen de blootstelling en de ziekte worden aangetoond. Dit kan bijvoorbeeld met allergietesten bij beroepsastma of contacteczeem. Het NCvB beveelt voor de diagnostiek van beroepsziekten een zesstappenplan aan. Deze stappen zijn:

  • Vaststellen van de aandoening/ziekte.
  • Vaststellen van de relatie met werk.
  • Vaststellen van de aard en het niveau van de oorzakelijke blootstelling (expositie).
  • Nagaan van andere mogelijke verklaringen en de rol van individuele gevoeligheid.
  • Conclusie en melding beroepsziekte.
  • Preventieve maatregelen en interventies inzetten en evalueren.
  • melden

    Het signaleren en melden van beroepsziekten aan het NCvB is een kerntaak voor bedrijfsartsen. Het onderzoeken en vaststellen van een beroepsziekte in het kader van bijvoorbeeld compensatie of juridische procedures kan gebeuren in daartoe gespecialiseerde centra. Die zijn in Nederland overigens slechts zeer beperkt aanwezig.