1.2 Aanslagbelasting
Belastingdienst
aangifte is hulpmiddel
De inkomstenbelasting is een zogeheten aanslagbelasting. Bij aanslagbelastingen legt de Belastingdienst op basis van de aangeleverde gegevens een aanslag op. In het geval van de inkomstenbelasting berekent de Belastingdienst na ontvangst van de IB-aangifte van de werknemer hoeveel belasting hij is verschuldigd en legt hiervoor een aanslag op. De aangifte is als het ware het hulpmiddel voor de fiscus om de belastingschuld te bepalen, en de belastingschuld ontstaat met het opleggen van de aanslag. Andere voorbeelden van aanslagbelastingen zijn de vennootschapsbelasting en erfbelasting. Meer over de IB-aangifte en de aanslag IB leest u in hoofdstuk 2 respectievelijk hoofdstuk 10.
Bij de IB-aangifte kan blijken dat er voldoende loonbelasting is ingehouden en de werknemer verder geen inkomstenbelasting is verschuldigd. In dat geval is de voorheffing meteen een eindheffing. Dat is uiteraard iets anders dan de eindheffing waarmee u in uw werk te maken krijgt.
Aangiftebelasting
betaalt meteen
In tegenstelling tot bij aanslagbelastingen doet de belastingplichtige bij aangiftebelastingen aangifte en betaalt aan de hand daarvan meteen het (door hemzelf) berekende belastingbedrag. De belastingschuld ontstaat dus bij de aangifte, en de Belastingdienst legt geen aanslag op voor de verschuldigde belasting (maar controleert de ingediende aangifte uiteraard wel). Voorbeelden van aangiftebelastingen zijn de loonbelasting en dividendbelasting.