10.1 Bronnen en doelen
werkgever bepaalt
stukje belast loon
Wat er fiscaal gezien ook mogelijk is rond cafetariaregelingen, het is uiteraard uiteindelijk de werkgever – samen met de eventuele van toepassing zijnde cao – die binnen die fiscale grenzen het kader van een cafetariaregeling bepaalt. Uw onderneming beslist dus uit welke bronnen en doelen werknemers kunnen kiezen om in te zetten voor een arbeidsvoorwaardenruil.
Bron
belastingvoordeel
Een werknemer kan als bron fiscaal gezien een stukje belast loon – zoals het reguliere brutoloon, een eindejaarsuitkering of de vakantiebijslag – of bovenwettelijke vakantiedagen uitruilen voor welke looncomponenten dan ook. Op die manier kan hij zijn arbeidsvoorwaarden beter laten aansluiten op zijn persoonlijke behoeften én – als het doel onbelast is – een belastingvoordeel behalen. Het maakt daarbij niet uit of het gekozen doel een vergoeding, verstrekking of terbeschikkingstelling is.
Doel
sowieso onbelast
Fiscaal gezien kunnen werknemers in elk geval de looncomponenten waarvoor een gerichte vrijstelling geldt als doel kiezen. Dat eindheffingsloon is immers onder voorwaarden sowieso onbelast zonder dat dit gevolgen heeft voor uw beschikbare vrije ruimte (zie hoofdstuk 4). Verder kunnen alle andere vergoedingen, verstrekkingen en terbeschikkingstellingen die u als eindheffingsloon in de vrije ruimte onderbrengt een doel zijn. Dit gaat dan uiteraard wel ten koste van uw vrije ruimte.
Geen noodzakelijkheid bij uitruil
zelf kiezen
Zaken waarvoor werknemers loon uitruilen via een cafetariaregeling kunnen niet onder het noodzakelijkheidscriterium vallen. Omdat werknemers binnen de gestelde grenzen zelf het doel van de uitruil mogen kiezen, wordt niet langer aan de voorwaarden van het noodzakelijkheidscriterium voldaan (zie paragraaf 5.2). De werkgever is dan immers niet meer de bepalende partij.
ten laste van vrije ruimte
Voor voorzieningen die werknemers via een cafetariasysteem ontvangen, geldt dan ook geen gerichte vrijstelling op grond van het noodzakelijkheidscriterium. Hierdoor zullen ze alsnog ten laste van de vrije ruimte (moeten) komen om ze onbelast(e doelen) te maken.