7.5 Voorbeeld 5: met de auto op vakantie
geen bijtelling
Stel dat de werknemer het hele jaar een auto van de zaak ter beschikking heeft, waarmee hij dertig kilometer privé per maand rijdt. De auto heeft een datum eerste toelating in 2020, een waarde van € 27.000 en valt volledig in het hoogste bijtellingstarief van 22%.
U hoeft in deze situatie geen bijtelling wegens privégebruik te doen omdat de werknemer met (12 × 30 =) 360 privékilometer per jaar onder de bijtellingsgrens blijft.
Als u de bijtelling achterwege laat zonder dat de werknemer bijvoorbeeld een Verklaring geen privégebruik auto heeft, is het aan u om aan de Belastingdienst te bewijzen dat de bijtellingsgrens niet wordt overschreden.
Vakantie
extra
Nu gaat de werknemer in augustus met de auto van de zaak op vakantie naar België en maakt daardoor nog eens 480 privékilometer extra. Dat betekent dat bijtellen uiteindelijk toch nodig is omdat de werknemer nu op jaarbasis (360 + 480 =) 840 privékilometer rijdt met de auto en dus boven de bijtellingsgrens uitkomt.
Ervan uitgaande dat u maandelijks loonaangifte doet, is een bijtelling van (22% × € 27.000) ÷ 12 = € 495 nodig. Hiermee moet u starten zodra duidelijk is dat bijtellen nodig is, dus bij de loonaangifte over augustus. De loonaangiften over januari tot en met juli moet u corrigeren, omdat u toen – naar nu blijkt – ten onrechte niet heeft bijgeteld.
Bijdrage
Tijdens zijn vakantie maakt de werknemer € 60 aan benzinekosten, die uw onderneming hem vergoedt. In ruil hiervoor spreekt u schriftelijk met de werknemer af dat hij voor augustus een eigen bijdrage voor het privégebruik verschuldigd is van € 60. Deze bijdrage houdt u netto bij de werknemer in.
in mindering op bijtelling
Omdat hier sprake is van een eigen bijdrage voor privégebruik, mag u deze in mindering brengen op de bijtelling. Dat betekent dat u over augustus slechts een bijtelling verwerkt van (€ 495 – € 60 =) € 435.
Het vergoeden van (benzine)kosten die een werknemer met de auto van de zaak maakt, kan onbelast gebeuren. Er is dan namelijk sprake van een vergoeding voor intermediaire kosten. Het maakt hierbij niet uit of het om zakelijke of privékosten gaat.