Situatief arbeidsongeschikte krijgt gewoon loon

In het geval van situatieve arbeidsongeschiktheid is een werknemer niet in staat om te werken, terwijl hij medisch gezien niet ziek is. Er is dan vaak sprake van een verstoorde arbeidsrelatie. De werknemer heeft in dit geval toch recht op loondoorbetaling, ondanks dat hij niet werkt. Zolang de werknemer meewerkt aan inspanningen om de oorzaken voor het conflict weg te nemen, behoudt hij dat recht op loon ook.

In een rechtszaak had een werkgever het loon van een situatief arbeidsongeschikte werknemer op een gegeven moment stopgezet, omdat hij onvoldoende zou meewerken aan zijn re-integratie. De werknemer eiste dat de werkgever het loon alsnog doorbetaalde.
De werknemer had zich ziek gemeld vanwege psychische klachten in verband met een onveilige vervoerssituatie op zijn werk. Daarbij lukte het niet om weer te re-integreren bij de werkgever. In het tweede spoor kon de werknemer bij een andere werkgever aan de slag, maar daarmee ging hij niet akkoord. Ook had de werknemer zijn behandeling bij de psychologe stopgezet.

Geen ziekte maar situatieve arbeidsongeschiktheid

De werknemer stapte naar de rechter toen de werkgever de loondoorbetaling stopzette. Het gerechtshof in Den Bosch oordeelde in hoger beroep dat er sprake was van situatieve arbeidsongeschiktheid en niet van ziekte: alle partijen gingen er ook vanuit dat er sprake was van situatief verzuim. De werknemer heeft dan geen recht op loon bij ziekte volgens artikel 7:629 BW. Hij heeft wel recht op loon als hij volgens artikel 7:628 BW kan aantonen dat hij door omstandigheden zijn werk niet kan hervatten en opnieuw uit zal vallen als hij dat wel zou doen. Ook moet hij alle medewerking verlenen bij pogingen die worden gedaan om de oorzaken voor het conflict weg te halen.

Oorzaak voor niet kunnen werken ligt bij werkgever

Dat de werknemer de passende arbeid bij een andere werkgever had geweigerd, was volgens het hof niet onredelijk. Hij had dit namelijk geweigerd, omdat er een voorwaarde aan was gesteld dat hij bij zijn huidige werkgever zou worden ontslagen. Dit was in het kader van het re-integratietraject gebeurd en daarbij hoort de arbeidsovereenkomst in stand te blijven. De psychologische behandeling was nooit een voorwaarde geweest voor de re-integratie en de werkgever had ook nooit geïnformeerd naar de vorderingen van de behandeling. De stopzetting van het loon kon hierop dan ook niet worden gebaseerd. De rechter oordeelde dat de oorzaak van het niet kunnen werken voor rekening van de werkgever moest komen. De situatief arbeidsongeschikte werknemer had dus recht op zijn loon.
Gerechtshof ‘s-Hertogenbosch, 19 november 2013, ECLI (verkort): 5488