Fraude bij urenregistratie leidt tot ontslag

Past een werknemer bewust in zijn voordeel de urenregistratie aan, dan kan dit een dringende reden vormen voor ontslag op staande voet. Dit blijkt uit een recente zaak bij de kantonrechter in Haarlem.

Een werknemer van een tankstation had meerdere malen in een urenregistratiesysteem (tool) zijn kloktijden aangepast. Uit onderzoek van de werkgever kwam naar voren dat de werknemer voor 11 diensten voor ruim 78 uur in het systeem stond, terwijl camerabeelden bewezen dat de werknemer maar 48 uur aanwezig was. Op basis van zijn contract had hij veel meer uren moeten werken. Ook zou de werknemer de regels overtreden hebben door stelselmatig artikelen van het tankstation te consumeren, zonder dat hij die (direct) afrekende.

Werknemer wil drie vergoedingen van werkgever

Dat de werknemer ontslag op staande voet kreeg, vond hij niet terecht. Hij diende bij de rechter een verzoek in voor een billijke vergoeding, een vergoeding wegens onregelmatige opzegging én een transitievergoeding. De werknemer erkende dat hij fouten had gemaakt, maar vond het ontslag een te zwaar middel. Hij was niet gewaarschuwd en maakte de fouten in een periode van nare privé-omstandigheden. Ook gaf hij aan dat hij de consumpties gewoon altijd had afgerekend. Verder was het ontslag niet onverwijld gegeven (tool); de fouten waren enkele maanden eerder gemaakt.

Waarschuwing in dit geval niet nodig voor ontslag

De kantonrechter stelde dat het ontslag wél onverwijld was gegeven. Nadat de werkgever klachten had ontvangen over de werknemer, kostte het onderzoek naar de fouten weliswaar enkele weken, maar dit was voortvarend verricht. Toen de werkgever conclusies kon trekken, ging hij gelijk over tot ontslag. De werkgever kon niet bewijzen dat de werknemer consumpties niet (op tijd) had afgerekend. De fraude in de urenregistratie was echter voldoende voor een ontslag op staande voet. De werknemer kon als manager als enige de tijden aanpassen en had kunnen weten wat er bij misbruik van die positie zou gebeuren. Hij kreeg geen enkele vergoeding toegewezen, maar moest juist zelf boeten doordat de rechter hem verplichtte een schadevergoeding te betalen.
Rechtbank Noord-Holland, 14 februari 2017, ECLI (verkort): 1456