Werkgever mag niet om ‘echte mannen’ vragen
Uw werkgever mag in vacatures niet aangeven op zoek te zijn naar ‘echte mannen’ voor een bepaalde functie. Een beveiligingsbedrijf deed dat wel door voor de functie van persoonsbeveiliger te vragen naar ‘echte mannen’. Bij het College voor de Rechten van de Mens bleek dat het beveiligingsbedrijf hiermee een verboden onderscheid maakte op grond van geslacht.
Een antidiscriminatiebureau zag de personeelsadvertentie van het beveiligingsbedrijf waarin werd gevraagd naar ‘echte mannen’ voor de functie van persoonsbeveiliger. Hiermee vroeg het beveiligingsbedrijf alleen om mannen voor de functie en zouden vrouwen niet kunnen reageren. Het antidiscriminatiebureau vond dat het bedrijf onderscheid maakte op grond van geslacht en stapte naar het College voor de Rechten van de Mens (de opvolger van de Commissie Gelijke Behandeling).
Soms is het geslacht bepalend voor het beroep
In sommige gevallen is het verboden onderscheid echter wel toegestaan. In de Wet gelijke behandeling (WGB) staat dat er een uitzondering geldt als het geslacht bepalend is voor een beroep, bijvoorbeeld vanwege de aard of de voorwaarden voor de uitoefening van het beroep. Het beveiligingsbedrijf had echter niet verklaard waarom zij alleen op zoek was naar mannen. Op basis van de gegevens uit de personeelsadvertentie bleek het beroep van persoonsbeveiliger niet te vallen onder functies waarvoor het geslacht bepalend kan zijn. Het College oordeelde dan ook dat het beveiligingsbedrijf verboden onderscheid op grond van geslacht had gemaakt door te vragen naar echte mannen in de vacaturetekst.
Gelijke behandeling van mannen en vrouwen
Uw OR heeft volgens artikel 28 lid 3 WOR een speciale taak op het gebied van de gelijke behandeling van mannen en vrouwen. Om te voorkomen dat uw organisatie verboden onderscheid op grond van geslacht maakt, is het verstandig om te controleren of de HR-afdeling hiermee rekening houdt. Ook kan uw OR de vacatures van de organisatie natuurlijk eenvoudig zelf af en toe bekijken.
College voor de Rechten van de Mens, 15 januari 2013, 2013-2