Onbelaste vergoeding verlaagt gebruikelijk loon

Doordat alle vergoedingen en verstrekkingen onder de werkkostenregeling als loon worden behandeld, kunt u het te belasten gebruikelijk loon van de directeur-grootaandeelhouder verlagen met de onbelaste vergoedingen en verstrekkingen die hij ontvangt.

Onder de werkkostenregeling geldt voor vergoedingen van bepaalde zakelijke kosten – zoals reis- en verblijfkosten en studiekosten – een gerichte vrijstelling. Deze kosten hoeven niet belast te worden, maar ze zijn wel loon. Het feit dat alle vergoedingen en verstrekkingen onder de WKR als loon worden behandeld, kan gevolgen hebben voor het gebruikelijk loon waarover de directeur-grootaandeelhouder (dga) minimaal loonheffingen verschuldigd is. Onder de oude regels voor vergoedingen en verstrekkingen telden alleen belaste vergoedingen mee voor toetsing aan het gebruikelijk loon.

Loonheffingen berekenen over lager bedrag

Het gebruikelijk loon voor dga’s is het hoogste van de volgende drie bedragen:

• 75% van het loon uit de meest vergelijkbare dienstbetrekking;
• het loon van de meestverdienende werknemer van uw onderneming;
• € 44.000.

Verdient een dga in de praktijk minder dan het gebruikelijk loon, dan wordt zijn loon fictief opgehoogd tot aan dat gebruikelijk loon. Over dit fictieve loon berekent u de loonheffingen.
Nu alle vergoedingen en verstrekkingen als loon behandeld worden – ook de vergoedingen die uiteindelijk onbelast blijven – kan er een lager bedrag overblijven waarover u voor de dga loonheffingen moet berekenen. De Belastingdienst heeft dit bevestigd aan BDO Accountants en Adviseurs.

Geen voordeel bij intermediaire kosten

Stel dat een dga op jaarbasis een onbelaste reiskostenvergoeding krijgt van € 5.000, voor studiekosten een vergoeding van € 1.000 en voor zijn mobiele telefoon en internet nog eens € 1.000. Dat betekent dat er – bij een gebruikelijk loon van € 44.000 – maar (€ 44.000 – € 7.000 =) € 37.000 belast hoeft te worden.
Houd er wel rekening mee dat de reiskosten die de dga maakt met een auto van de zaak niet zorgen voor een verlaging van het gebruikelijk loon. In dat geval is er geen sprake van een gerichte vrijstelling maar van intermediaire kosten die niet tot het loon gerekend worden.