Bij werkdruk moet organisatie ook naar zichzelf kijken

Hoe groot de schade is die organisaties lijden door werkstress, hangt af van de wijze waarop dat gemeten wordt. Natuurlijk speelt het individuele herstelvermogen van de werknemer een rol bij het risico op uitval, maar organisaties moeten ook naar andere factoren kijken.

Werkstress kan leiden tot langdurend verzuim en kost organisaties dus veel geld. Toch blijkt het voor werkgevers moeilijk om werkdruk uit te bannen. De gevolgen ervan worden dan ook vaak gebagatelliseerd. Werkgevers stellen werknemers die geen last van werkstress hebben als norm en roepen soms zelfs dat stress een keuze is. Een goed instrument voor organisaties om te bepalen hoeveel ziekteverzuim en uitval er mogelijk aan zit te komen, is de Work Ability Index. Daarin kunnen werknemers aangeven of ze hun werk fysiek en psychisch aan kunnen. Ook normen en waarden, competenties en gezondheid komen terug in de vragenlijst. Zo wordt hun werkvermogen berekend.

Werkprocessen net zo belangrijk

Dat is een goede indicatie voor werkgevers, maar zij moeten verder kijken dan dat. Is de organisatie zo ingericht (artikel) dat een herstelde werknemer na verloop van tijd weer op volle kracht mee kan draaien, of wordt hij opnieuw met zaken geconfronteerd die het werken moeilijk maken en stress in de hand werken? In dat laatste geval is de kans op nieuw ziekteverzuim een stuk groter. Als de werkgever hier niet op inspeelt, kan zo iemand langdurig uitvallen. Organisaties moeten dus ook kijken hoe ze hun werkprocessen inrichten. Het is dus belangrijk dat de werkgever zich realiseert dat hij werkstress niet even snel kan oplossen met alleen een cursus yoga of mindfulness (tool).