Het verschil: nulaangifte versus nihilaangifte

Als een werkgever over een bepaald aangiftetijdvak geen loon en loonheffingen hoeft aan te geven, moet hij toch op tijd aangifte loonheffingen doen. Hij doet dan een zogenoemde nihilaangifte of nulaangifte. Wat is het verschil tussen deze twee aangiftes?

Een werkgever moet altijd aangifte loonheffingen doen, ook als hij geen loon en loonheffingen heeft om aan te geven. Er is dan sprake van een nihilaangifte of nulaangifte.
Een werkgever doet een nihilaangifte als hij in het aangiftetijdvak geen werknemers in dienst had. Bij de aangifte loonheffingen vult hij dan geen werknemersgegevens in. Daarbij laat hij het collectieve deel van de aangifte leeg of vult daar ‘0’ in.

Wel werknemers in dienst, geen loonbetaling

Een nulaangifte vindt plaats als de werkgever in het aangiftetijdvak (infographic) wel werknemers in dienst had, maar geen loon heeft uitbetaald. Hij vult dan wel alle werknemersgegevens in, maar bij het loon, de loonheffingen en de verloonde uren vult hij ‘0’ in. Een nulaangifte komt bijvoorbeeld voor bij een directeur-grootaandeelhouder (dga) met een jaarloon. Voor de aangiftetijdvakken waarin hij geen loon heeft ontvangen, gebruikt de werkgever een nulaangifte. De nulaangifte is ook van toepassing als de werkgever een werknemer in de loop van een maand in dienst neemt en zijn eerste loon pas in de volgende maand betaalt. In de maand waarin de werknemer geen loon ontvangt doet de werkgever een nulaangifte.

Zowel werknemers mét loon, als zonder loon

Het kan zijn dat een werkgever over een aangiftetijdvak wel loon en loonheffingen moet aangeven, maar hij in dat aangiftetijdvak ook werknemers in dienst had aan wie hij geen loon heeft uitbetaald. Hij moet die werknemers wel opnemen in de loonaangifte. Hij vult voor hen alle werknemersgegevens in, waarbij hij bij loon, loonheffingen en verloonde uren ‘0’ invult. Ook vult hij de juiste verzekeringsindicaties in. Er is in deze situatie geen sprake van een nulaangifte.