Partnermodel in accountancy toe aan modernisering

Door vergrijzing, een personeelstekort en veranderde prioriteiten bij jonge accountants staat het partnermodel in de accountancy onder druk. Deze ontwikkelingen vragen om een modernisering van het partnermodel, aldus ING op basis van recent onderzoek.

Voorheen was het partnermodel, waarbij een accountant kon doorgroeien tot partner, voor kantoren het middel om personeel aan te trekken en te binden. Dat is nu niet langer het geval. Zo blijkt uit interviews van ING dat bij twintigers de animo voor het partnermodel minder groot te zijn. Zij vinden vaak andere zaken in hun werk belangrijker dan de status en financiële prikkel van het partnerschap. Denk aan betere werk-privébalans en meer afwisseling. Daarnaast willen zij vaak niet voor een langere tijd voor één kantoor werken.

Meer autonomie en variatie

Accountantskantoren moeten werknemers meer kunnen bieden dan alleen het partnerschapstraject. Door maatwerk ontstaan afgeleide vormen van het partnermodel. In de afgelopen jaren is er al veel gewijzigd in het organisatiemodel van menig accountantskantoor. Voorbeelden zijn certificaathouders die recht hebben op winstdeling, werknemers met beperkt stemrecht en pre-partnertrajecten. Daarbij kunnen jonge accountants al vroeg meedenken over de koers van het kantoor en eventueel al meedelen in de winst. Ook ‘employer branding’ wordt steeds belangrijker. Daarbij onderscheiden kantoren zich met aantrekkelijke arbeidsvoorwaarden. Een accountantskantoor kan zich onderscheiden door het bieden van een betere werk-privébalans, meer autonomie en variatie in de werkzaamheden. Uiteindelijk moet dit allemaal leiden tot meer binding met het kantoor en een minder hoog verloop.

Gebrek aan instroom

Het bieden van maatwerk is in de toekomst nodig om als accountantskantoor een aantrekkelijke werkgever te blijven en de continuïteit te garanderen. Kantoren die blijven vasthouden aan het partnermodel kunnen het op termijn moeilijk krijgen vanwege een gebrek aan nieuwe instroom. Dat geldt vooral bij een krappe arbeidsmarkt.