Resultaten van onderzoeken naar de no-riskpolis

Demissionair minister Koolmees van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft de Tweede Kamer geïnformeerd over drie onderzoeken naar het recht op de no-riskpolis. Zo bleek onder meer dat de no-riskpolis financiële drempels wegneemt, maar ook stigmatiserend kan werken.

Een no-riskpolis is een vorm van looncompensatie die in het leven is geroepen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. De polis geldt onder meer voor werknemers die voor een deel arbeidsongeschikt zijn of die onder de banenafspraak vallen. De kans op uitval is bij deze groep groter, waardoor een werkgever een groter risico loopt op ziekteverzuim. Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid voerde drie onderzoeken uit naar de no-riskpolis en begin juli presenteerde Koolmees de resultaten aan de Tweede Kamer.
Het onderzoek naar hoe de bekendheid van de no-riskpolis kan worden vergroot geeft aandachtspunten waarmee de minister samen met UWV en gemeenten rekening kan houden bij de communicatie over de no-riskpolis. Zo is het belangrijk die communicatie toe te spitsen op de verschillende doelgroepen en de polis op het juiste moment en bij herhaling onder de aandacht te brengen. Zo blijkt dat maar 16% van de mensen die recht heeft op een no-riskpolis dat ook weet en dat 52% van de werkgevers ermee bekend is.

Geen uitbreiding naar werknemers met chronische aandoening

Een tweede onderzoek keek naar de effecten van de no-riskpolis. Hieruit blijkt dat de no-riskpolis een financiële drempel wegneemt om een werknemer met een arbeidsbeperking of ziekte aan te nemen. Ook kan de polis voor zowel werkgevers als werknemers geruststellend werken: de werknemers voelen zich minder bezwaard als ze uitvallen omdat ze weten dat hun werkgever gecompenseerd wordt. Die compensatie is juist ook wat de werkgevers geruststelt. Maar daar staat tegenover dat het niet de zorgen wegneemt over de continuïteit van de bedrijfsvoering als een medewerker uitvalt. Verder vestigt het de aandacht op de beperkingen van een werknemer. Dit kan stigmatiserend werken, waardoor een werknemer die weet dat hij recht heeft op een no-riskpolis, dit niet met een potentiële werkgever deelt.
Een derde onderzoek naar een mogelijke uitbreiding van de no-riskpolis toont dat een afbakening naar chronische aandoeningen geen haalbare optie is. Deze mogelijkheid wordt dan ook niet verder verkend, geeft de minister aan.