Het verschil: thuiswerker en werknemer die thuis werkt
Een werknemer die in dienst is bij uw organisatie en (af en toe) een dagje vanuit huis werkt, is voor de Belastingdienst geen thuiswerker. Een thuiswerker is fiscaal gezien namelijk een apart type medewerker.
De Belastingdienst stelt in het Handboek Loonheffingen 2017 (tool) dat een thuiswerker iemand is die geen eigen bedrijf heeft, maar wel in zijn eentje thuiswerkt zonder dat hij het werk uitbesteedt. Denk bijvoorbeeld aan garnalenpellen en inpakwerkzaamheden. Als zo’n medewerker aan de volgende drie voorwaarden voldoet, is hij in een zogenoemde fictieve dienstbetrekking:
- Hij doet het werk persoonlijk.
- Hij verdient meestal minstens 40% van het wettelijk minimumloon (tools) bruto per maand.
- Hij doet dit werk voor onbepaalde tijd of voor een tijdvak van ten minste 30 dagen.
Loonheffingen als bij een echte dienstbetrekking
Bij een fictieve dienstbetrekking draagt de opdrachtgever van de thuiswerker loonheffingen af op dezelfde manier als bij een echte dienstbetrekking, ook al is er eigenlijk niet aan alle voorwaarden van een dienstbetrekking (tool) voldaan.
De Belastingdienst heeft bepaalde groepen thuiswerkers uitgesloten van de fictieve dienstbetrekking. Het gaat onder meer om priesters, auteurs en redacteurs die werken voor een uitgever, maar niet als beroep en om bestuurders van verenigingen en stichtingen. De thuiswerker kan bovendien met zijn opdrachtgever schriftelijk overeenkomen dat de fictieve dienstbetrekking niet van toepassing is.
THUISWERKER: iemand die alleen werkt vanuit huis zonder het werk uit te besteden
WERKNEMER DIE THUIS WERKT: iemand die in dienst is van een organisatie maar (ook) thuis werkt