U mag niet zomaar terugkomen op uw keuze

De aankoop van een nieuw pand moet u goed verwerken in uw administratie. Gebruikt u het pand in uw onderneming dan is hier geen discussie over mogelijk en behoort het pand tot het ondernemingsvermogen. Dit is anders als u het pand zowel in uw onderneming als privé gebruikt (keuzevermogen). U zult dan een keuze moeten maken tussen het ondernemings- of het privévermogen. Uit een recente uitspraak van gerechtshof Den Bosch blijkt dat het niet zo makkelijk is om nog op deze keuze terug te komen.

De ondernemer in deze zaak had samen met zijn vrouw een café. Het café bevond zich in een pand dat naast een ondernemersdeel ook een woondeel had. Het echtpaar woonde in deze woning. Het was mogelijk om het café vanuit de woning via een tussendeur te bereiken. De opslagruimte van het café was slechts bereikbaar vanuit de woning. Bij de aankoop van het pand was het tot het ondernemingsvermogen gerekend. In 2007 verzocht het echtpaar om de woning met toepassing van de foutenleer over te brengen naar het privévermogen. De inspecteur vond echter dat het niet mogelijk was om de keuze met behulp van de foutenleer te herzien.

Grenzen der redelijkheid

Het gerechtshof stelde dat de keuze om de woning als ondernemingsvermogen of privévermogen aan te merken afhankelijk was van de wil van de ondernemer. De keuze kon bijvoorbeeld blijken uit de boekhouding. De rechter gaf hierbij aan dat de ondernemer de keuze binnen de grenzen der redelijkheid moest maken. Terugkomen op deze keuze was echter slechts beperkt mogelijk. Het pand in deze zaak was juridisch te splitsen in een woondeel en een café. De woning was echter niet los te zien van het café, omdat het woondeel ook dienstbaar was aan de onderneming. Volgens het gerechtshof had de ondernemer op het moment van aankoop van het pand de keuze voor ondernemingsvermogen terecht gemaakt. Deze keuze bleef binnen de grenzen der redelijkheid. De ondernemer moest de boekwinst op de verkoop van het woondeel van het pand dus tot zijn stakingswinst rekenen.
Gerechtshof ’s-Hertogenbosch, 16 maart 2012, LJN: BW1117